Tkaniny trudnopalne FR (Fire Retardant) to materiały obowiązkowo stosowane w miejscach o podwyższonym ryzyku pożarowym oraz wszędzie tam, gdzie przepisy budowlane nakładają wymóg bezpieczeństwa przeciwpożarowego.
Właściwości tych materiałów sprawiają, że tkaniny trudnopalne opóźniają proces palenia, nie rozprzestrzeniają ognia i są samogasnące. Co więcej, podczas pożaru ograniczają emisję toksycznego dymu, co bezpośrednio przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa.
Szczególną grupę stanowią trwale trudnopalne tkaniny IFR (Inherently Flame Retardant). W tych tekstyliach właściwości trudnopalne są integralną częścią budowy włókna (chemiczna modyfikacja surowca), co gwarantuje, że cechy ognioodporne są zachowane trwale, nawet po wielokrotnym praniu.
Poznaj pełną ofertę tkanin z wymaganymi atestami — skontaktuj się z nami.

🔥 Bezpieczeństwo i Design
Oferujemy tkaniny trudnopalne (FR) do zastosowań komercyjnych i prywatnych, gwarantujące wysoką estetykę i spełniające wymogi przeciwpożarowe. Nasz asortyment obejmuje również tkaniny trwale trudnopalne IFR wykonane z włókien Trevira CS oraz wełny.
Dostarczane tkaniny trudnopalne posiadają certyfikaty i atesty, potwierdzające zgodność z obowiązującymi przepisami budowlanymi i pożarowymi. W zależności od przeznaczenia oferujemy materiały spełniające kluczowe normy, takie jak: EN 13501-1; EN 13772 i EN 13773; EN 6940 i EN 6941; EN 1021-1/2. Zapewniamy również certyfikaty zgodne ze standardami krajowymi, m.in.: DIN 4102 (B1) i NF P 92-503 (M1). Tkaniny te stosowane są na zasłony, kotary, firany, meble tapicerowane, absorbenty akustyczne oraz jako materiały do napinania na ścianach.
Zapewnij pomyślny odbiór swojego projektu – skontaktuj się z nami, dostarczymy tkaniny trudnopalne zgodne z wymaganymi certyfikatami.
Przepisy prawne
Tkaniny FR (Fire Retardant) są klasyfikowane według różnych norm i standardów dotyczących trudnopalności. W przypadku tkanin FR klasyfikacja może różnić się w zależności od konkretnej normy lub standardu, który jest stosowany w danym kraju lub branży. Ważne jest, aby wybrać tkaniny o odpowiedniej klasie trudnopalności, zgodnie z przepisami i wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa ogniowego w danym obszarze lub branży.
W przypadku tkanin obiciowych, zasłonowych, jak i wyrobów tekstylnych, na terenie Polski stosuje się różne normy oraz testy trudnopalności, w tym PN-EN 1021-1/2, PN-EN ISO 6940 i 6941:2005, PN-EN 13772 i 13773, PN-EN 1101. Normy te między innymi określają wymagania dotyczące trudnopalności tkanin w różnych kontekstach, takich jak meble tapicerowane, zasłony, czy inne elementy dekoracyjne.
W Polsce tkaniny obiciowe, zasłonowe oraz inne wyroby tekstylne mogą być klasyfikowane według różnych norm dotyczących trudnopalności, w tym:
EN 13773 (European Standard) – ta norma dotyczy tkanin na zasłony i dekoracje okienne, określając wymagania dla tekstyliów używanych w hotelach i innych miejscach publicznych. Jest powiązana z normą EN13772 dotyczącą metodologii testowania tkanin.
W przypadku tkanin trudnopalnych zaleca się stosowanie tkanin klasy 1 (Class 1), które zapewniają najwyższy poziom bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Materiały o klasie trudnopalności Class 1 są uważane za trudnozapalne i cechują się ograniczoną zdolnością do rozprzestrzeniania się ognia, minimalnym wydzielaniem dymu i toksycznych gazów podczas spalania. Tkaniny klasy Class 1 są szeroko stosowane w hotelach, restauracjach, szpitalach i innych miejscach, gdzie bezpieczeństwo przeciwpożarowe ma kluczowe znaczenie.
EN 1101 (European Standard) – to norma dotycząca testowania i klasyfikacji trudnopalności tkanin tekstylnych, w tym w hotelarstwie. Określa klasy trudnopalności (1-5) i metody testowania, takie jak odporność na płomienie i emisję dymu. Dzięki EN 1101 można wybierać tkaniny trudnopalne spełniające wymagania bezpieczeństwa pożarowego w hotelach, szpitalach i restauracjach. Ta norma umożliwia świadomy wybór materiałów trudnopalnych dla różnych miejsc publicznych, zapewniając ochronę przed ryzykiem pożaru.
EN 1021-1/2 (European Standard) – ta norma dotyczy testu odporności na palenie materiałów stosowanych w meblach i siedziskach tapicerowanych. Część 1 odnosi się do testu palenia otwartego tkaniny użytej w meblach, podczas którego próbka materiału jest wystawiana na działanie płonącego papierosa. Część 2 dotyczy testu palenia małym palnikiem gazowym, który symuluje kontakt z płomieniem na powierzchni mebla. Norma ta określa metody testowania i kryteria oceny reakcji tkaniny i materiałów tapicerki na ogień. Materiał testowany przechodzi lub nie przechodzi próby.
EN 13501-1 (European Standard) – norma stosowana w krajach europejskich, w tym także w Polsce (PN-EN 13501-1), dotyczy klasyfikacji ogniowej wyrobów budowlanych oraz elementów budynków i bezpośrednio nie dotyczy tkanin. Klasyfikacja trudnopalności według tej normy obejmuje kilka klas, takich jak A1, A2, B, C, D, E i F. Klasa A1 oznacza materiały niepalne, podczas gdy klasy A2 do F wskazują różne stopnie trudnopalności. Elementy, które spełniają klasę B (PN-EN 13501-1), są uznawane za trudnopalne.
W zakresie trudnopalności tkaniny obiciowe i zasłonowe (luźno zwisające) na terenie Polski same w sobie nie są klasyfikowane według PN-EN 13501-1. Norma ta odnosi się do wyrobów budowlanych i elementów budynków, które są na stałe zamontowane do konstrukcji budynku lub stanowią integralną część systemów budowlanych. Tkaniny obiciowe trudnopalne, powinny spełniać normy EN 1021-1 i EN 1021-2. Tkaniny luźno zwisające przeznaczone między innymi na kurtyny, zasłony, kotary, firany, czy inne draperie stosowane w strefach pożarowych ZLI, ZLII, ZLIII oraz ZLV powinny być zgodne z normą PN-EN ISO 6940 i 6941:2005, co wynika z § 258 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Przykłady norm w innych krajach europejskich:
NF P 92 503-507 (Franch standard) „Reaction to Fire – Classification of Building Products for French Building Regulations” – norma ta określa procedury testowe oraz kryteria klasyfikacji materiałów budowlanych, w tym tkanin, pod względem reakcji na ogień. Materiały spełniające wymagania tej normy i uzyskujące klasyfikację M1 są uznawane za trudnopalne i bezpieczne w przypadku pożaru. Norma ta jest charakterystyczna dla Francji i nie jest powszechnie stosowana w innych krajach.
DIN4102 (German Standard) – to klasyfikacja na klasy od A1 do B3. Produkty oznaczone jako A1 i A2 są niepalne, natomiast norma B1 dotyczy tekstyliów trudnopalnych. Klasy B2 i B3 oznaczają materiały potencjalnie niebezpieczne. Norma B1 określa wymagania i kryteria dotyczące reakcji na ogień materiałów budowlanych. Materiały klasy B1 są uznawane za trudnopalne, spełniając określone kryteria, takie jak ograniczenie rozprzestrzeniania się ognia, dymienia i emisji toksycznych gazów podczas spalania. Chociaż norma dotyczy głównie materiałów budowlanych, tkaniny używane w budownictwie, np. tkaniny obiciowe czy zasłony, mogą podlegać wymaganiom trudnopalności zgodnie z klasą B1.
BS5867 (British Standard) odnosi się do trudnopalności tkanin obiciowych stosowanych w meblach tapicerowanych w Wielkiej Brytanii. Zawiera różne testy palności, które są wykonywane na próbkach tkanin obiciowych. Testy obejmują stosowanie otwartego ognia i ocenę reakcji próbki na płomień oraz badanie palności na podstawie emisji ciepła. Wyniki testów określają trudnopalność tkaniny i klasyfikują ją w zależności od jej reakcji na ogień.

Tkaniny trudnopalne IFR
Trevira CS to nazwa handlowa tkanin trudnopalnych produkowanych przez firmę Trevira GmbH. Są to materiały typu IFR – Inherently Flame Retardant (wewnętrznie, naturalnie trudnopalne), w których właściwości ognioodporne są integralną cechą włókien, a nie efektem dodatkowej impregnacji. Dzięki temu Trevira CS spełnia wymagania ochrony przeciwpożarowej bez dalszego wykańczania oraz zachowuje trwałą trudnopalność przez cały okres użytkowania, również po wielokrotnym praniu.
Tkaniny Trevira CS pozwalają uzyskać wysokie klasy reakcji na ogień wymagane w hotelarstwie, biurach, restauracjach, teatrach, transporcie oraz przestrzeniach publicznych. Dostępne są w wielu strukturach, kolorach i gęstościach, co ułatwia dopasowanie do projektów zasłon, kotar, firan czy siedzisk. Trevira CS wyróżnia się także stabilnością wymiarową, odpornością na temperaturę oraz możliwością intensywnej eksploatacji w strefach o podwyższonych wymaganiach. Odpowiedni dobór tkanin FR lub Trevira CS zależy od konkretnych wymagań i przepisów dotyczących bezpieczeństwa ogniowego w danym obszarze, lub branży – czytaj więcej.
Szycie na wymiar
Nasze kompleksowe usługi szycia na wymiar dedykowane są dla wnętrz komercyjnych i publicznych, takich jak hotele, biura, restauracje, teatry, sale konferencyjne, sklepy, gabinety kosmetyczne i medyczne oraz ośrodki użyteczności publicznej. Dostarczamy firany, kotary i zasłony trudnopalne, wraz z kompletnymi systemami zawieszenia oraz możliwością montażu. Zapewniamy profesjonalne wsparcie i doradztwo techniczne. Podczas projektowania uwzględniamy kluczowe aspekty: bezpieczeństwo, estetykę, funkcjonalność oraz wytyczne klienta.
Przesłony kontraktowe są wykonywane z tkanin trudnopalnych FR i IFR (np. Trevira CS), które spełniają normy: EN 13501-1, EN 13773, PN-EN ISO 6940 i 6941. Wraz z produktem dostarczamy dokumentację, w tym wymagane atesty i certyfikaty. Umożliwia to pozytywny odbiór techniczny przez osoby uprawnione w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
Przesłony szyjemy na wymiar w różnych wariantach: firany trudnopalne, zasłony trudnopalne dekoracyjne, zaciemniające (dimout, blackout) i akustyczne, a także kotary trudnopalne do przymierzalni czy specjalistyczne kotary tłumiące. Oferujemy różne sposoby obszycia: wave, flex, taśmy marszczące lub ringi (przelotki).
Wykonujemy również systemy zawieszeń na wymiar, dostępne w opcji sterowania ręcznego lub elektrycznego, z możliwością montażu. Realizacje prowadzimy zarówno lokalnie, jak i zdalnie, z dostawą na terenie całego kraju i Europy. Szukasz profesjonalnie wykonanych zasłon i tkanin trudnopalnych?
Skontaktuj się z nami lub umów wizytę w naszym salonie w Poznaniu.